Αθάνατο πουλί.

Δεν μιλούσε σε κανένα ,
κι όλα τά'νιωθε σαν ξένα !
Γνώριζε πως ξεχωρίζει !
Γαλήνευε σαν έβλεπε ,
το κύμα να αφρίζει !
Δεν ήταν γεννημένη 
για ήρεμα νερά !
Δεν το επιδίωκε,
μα ερχόταν μόνη της η μοναξιά!
Γυρνούσε σαν μια τρελή,
μόνη στα βουνά,
έψαχνε να βρει ,
νόημα στα κρυφά !
Γνώρισε στο όνειρο,
τον πικρό καημό,
'δεν θα με πιστέψουνε',
μονολογούσε για καιρό !
Το ήξερε πως τα στοιχειά,
τα μισεί η ανθρωπιά ! 
Συνέχισε να ζει,
σαν αθάνατο πουλί !




(Σε ένα κόσμο, που όλα πρέπει είναι μαύρα ή άσπρα.......
σε ένα κόσμο, που όλα πρέπει να είναι 'απλά-κατανοητά'....
σε ένα κόσμο,που χάνεται σταδιακά.............
πάντα θα υπάρχουν ...............
αθάνατα πουλιά !)